Voordat ik ga vertellen over mijn ongelofelijke klimavontuur, eerst nog even de link naar een filmpje van onze ontmoeting met Jacky de orang oetan:
http://www.youtube.com/watch?v=_t4v88wBuBc

Oke, nu Mount Kinabalu. Zoals ik in mijn vorige lange lange lange verhaal vertelde, had ik het opeens in mijn hoofd gehaald om een berg te gaan beklimmen. Soms moet je gewoon even uit je comfort zone en iets doen waarvan je nooit had gedacht dat je het zou doen. Want dat zijn toch iedere keer weer de allergaafste momenten. En dus vloog ik naar het noorden van Borneo met als enige doel om die berg op te komen. 4095,2 meter. Te doen voor ongetrainde mensen maar het moet niet te licht opgevat worden, aldus onze vrienden van de Lonely Planet. Na flink wat blogs doorgespit te hebben en gelezen te hebben over vele vele mensen die de top niet haalden vanwege bijvoorbeeld slecht weer of andere moeilijke condities, was ik er helemaal van overtuigd dat ik het heel heel graag wilde proberen. Je moet alleen wel minstens 3 maanden vooruit boeken om te kunnen overnachten halvewege de berg. Ja ho eens even, ik ben op reis er er wordt niets langer dan een week van tevoren vastgelegd, daar gaan we niet aan beginnen. Dus op goed geluk naar Kota Kinabalu. Ingechekt in Borneo Backpackers Hostel en binnen no-time had ik al vrienden gevonden om de kosten te delen; de Amerikaanse supergetrainde Joseph ('I did a 156 day trek in the mountains in the north of the States, everybody said I couldn't do it, I wanted to proof them wrong) en de Ierse levensgenieter Paul die niet vies is van een biertje.
Volgende ochtend maar eens boeken dan om de dag erna te kunnen starten met de klim. Allemaal geen probleem, wel even 560 Ringit cashen, wat meer dan 100 euro is en daarmee ook het duurste wat ik tot nu toe heb gedaan. Maar het zal het ongetwijfeld waard zijn. Vervolgens op advies van Joseph naar de winkel om fruit en chocolade in te slaan, want energie zullen we nodig hebben. Daarna in de bus richting de voet van de berg, om alvast te kunnen wennen aan de hoogte en de volgende ochtend vroeg te starten. Niets te doen daar natuurlijk, niets te zien vanwege de wolken waar we middenin zaten, dus 30 kaartspelletjes en reisvragen verder lagen we om 22u netjes in bed.

6.00 's ochtends eruit, we willen om 7u starten.
6.15 ik voel me niet zo goed, volgensmij heb ik last van reizigersziekte nr 1 (d.i.a.r.r.e.e.)
6.30 ik voel me echt niet goed
6.31 ik kan die berg toch niet op in deze conditie
6.32 wat krijgen we nou, niet watten, ontbijten en gaan ja!
8.30 eindelijk alles geregeld met de gidsen (max 1 gids per 2 personen); joseph gaat met een maleisisch meisje proberen om in 1 dag naar boven en terug te gaan, paul en ik gaan onze tijd nemen want we hebben een overnachting halverwege de berg en daar is toch niets te doen
8.50 start! Joseph is binnen 1 minuut al buiten zicht.
10.00 we passeren het maleisische meisje, ze is al helemaal buiten adem, onze gids George zegt dat het haar nooit gaat lukken in 1 dag (ze heeft zuich 3 maanden voorbereid vertelde ze).
12.00 ik weet zeker dat ik die twee mensen daar ken!
12.05 twee tilburgers, studenten aan de UvT, de wereld is klein!
13.00 10 pauzes verder; best leuk eigenlijk dat klimmen!
13.01 ik moet naar de wc, er is geen wc en ik kan niet langs het pad
13.02 help!!!!
13.03 waar ben ik in godsnaam mee bezig?!
13.20 wc eindelijk
13.21 ik moet weer
13.22 nog een keer (haha sorry voor al deze details maar hoe kan ik anders duidelijk maken dat ik in een zeer slechte conditie verkeerde?)
13.25 niets meer eten en niets meer drinken want het heeft toch geen zin
14.15 en daar is Joseph al weer op de weg terug! wauw, niet normaal die gast is echt fit!
15.00 we zijn inmiddels boven de wolken, wat een uitzichten! we hebben echt heel veel geluk met het weer, de zon schijnt, temperatuur is fantastisch en we kunnen heel ver kijken.
15.30 we zijnbijna op hoogte van onze slaapplekmaar willen niet verder lopen want het is hier zoooooo mooi!!! (foto met de boom)
16.15 ja we zijn halverwege! yes man, we did it! 6 km achter de rug, morgenvroeg nog 2 te gaan
16.17 zullen we een biertje nemen? nee man, dat kan echt niet, dan wordt het niks morgen!
16.18 ach doe mij dr ook maar een
17.00 eten, voor anne alleen rijst en wit brood
18.00 serieus ik ben echt moe
19.00 ik ga slapen, ik ben kapot
19.30 licht uit; alle 6 mensen in de kamer liggen er in
23.00 ik word wakker van de buikpijn, nu met een andere oorzaak dan reizigersziekte nr 1.
23.15 volgensmij zit op deze plek ook je blinde darm
23.16 shit wat nu als ik een blindedarmontsteking heb, ik wil naar boven!
23.17 ik kan me net zo goed de komende anderhalf uur zorgen maken over een eventuele reddingsevacuatie hier boven op de berg
01.45 eindelijk de wekker
02.00 serieus waar slaat dat eigenlijk op, het is 2u sochtends en wij gaan de berg beklimmen?
02.15 de tilburgste student stelt me gerust en praat alle zorgen uit mijn hoofd, dankje, het is vast iets heel anders dan een blinde darm
02.30 start! met een hoofdlampje op vertrekt de hele groep richting de top, nog 2 km te gaan, het zal minstens 3u duren, en als je de zonsopgang wil zien, moet je er binnen 3,5 uur zijn.
02.35 waar in godsnaam ben ik mee bezig!? ik voel me een vaatdoek en heb buikpijn van hier tot ginder.. alleen krom lopen helpt. laat dat nou net zijn wat je de hele tijd doet tijdens het klimmen!
03.00 ik moedig paul aan om zijn eigen tempo te pakken want dat biertje van gisteren heeft hem duidelijk nog sneller gemaakt dan hij was
03.05 het gaat best goed, ik ga het halen
03.06 gids tegen Anne: you are too slow, you will not make it before sunrise
03.06 en 5 seconden; pardon?! dacht het niet vriend, wedden dat ik het haal!
03.10 ik kom helemaal in de mood, heb mijn tempo gevonden en ga als een dolle
03.50 wauwwat isditcool, al die lampjes, midden in de nacht, sterren aan de hemel, klimmen maar!
04.15 het is hier heel heel stijl en dank Henry en Yvonne voor de goede bicepstraining want ik heb ze erg hard nodig
05.20 iemand roept dat we er bijna zijn
05.21 serieus, ik ga het echt halen man!
05.26 IK BEN ER!!!! 4095,2 m, ik ben er gewoon man, whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa king of the world and no-one can beat me!!!
05.30 Paul gevonden, hij was als tweede boven, goed man!!
05.31 hartstikke leuk allemaal maar het is hier wel heel heel heel heel heel koud!
05.45 we kijken naar de lange slinger lampjes die nog lang niet boven is; allemaal mensen die het niet gaan halen om op tijd te zijn
06.00 zon zon waar blijf je, we need you!!!
06.05 eerste rode glorie in de verte, daar is de zon!
06.20 de zon is bijna op maar de eerste mensen gaan alweer naar beneden; te koud of problemen met hoogteziekten
06.30 wauw wauw wauw wat is het mooi hierboven nu we door het zonlicht kunnen zien waar we zijn.
06.31 kan iemand ons uitleggen waarom iedereen weer naar beneden gaat? heb je echt het uiterste uit jezelf gehaald om boven te komen, en dan ga je na een half uurtje weer weg? he?
07.00 ok, iedereen is weg, george, paul en ik hebben de top voor onszelf. het wordt met de minuut mooier nu alle wolken ons omringen. Voor mijn gevoel zitten we echt op de top van de wereld en ik ben echt heel trots op onze prestatie, en wat een beloning voor al het gezwoeg!
Ik kanmaar niet geloven dat ik er ben en ik kan ook maar niet geloven hoe mooi het is, wat een ongelofelijk geweldige uitzichten. George blijft ons maar aankijken met de blik 'zullen we gaan?' maar ik kan echt absoluut niet wegkomen. Paul gelukkig ook niet dus we hebben alle tijd om te genieten van alles om ons heen, en wat een stilte ook. Dit is echt een van de allergaafste dingen die ik ooit heb gedaan. En een van de allermooiste plekjes op de wereld. De buikpijn is verdwenen, maar hoe kan het ook anders met zo'n adrenaline verzachting? Wauw. Zucht.
07.30 we moeten echt echt echt terug naar beneden, er staat ons een ontbijt te wachten wat we goed kunnen gebruiken en moeten voor 10.30u uitchecken. Terwijl de top er verlaten bij ligt omdat iedereen al lang en breed weer terug bij het hotel is, dalen we op ons gemakje af, stoppen we om de paar 100 meter om te genieten van het uitzicht.De zon op ons gezicht, uitzicht op de wolken, slokje drinken. Zucht. Wat een leven.
09.30 hup in de douche, ontbijtje en verder naar beneden, we zijn de allerlaatste die uitchecken maar begrijpen nog steeds niet waarom iedereen zo snel weer weg was?!
Al snel zitten wein de wolken en het begint te regenen; ja we hebben echt heel veel geluk gehad methet weer zeg, mensen die vandaag naar boven gaan zullen niets zien behalve mist. Het wordt alleen een beetje glad, en ondanks dat ik mezelf tegen houd met een wandelstok (ja lijk wel een omatje) glijd ik echt om de haverklap uit. Haha ik vind het zelf heel grappig maar de gids wil me liever niet naar beneden dragen.Nog rustiger aan dan maar. We komen steeds mensen tegen die naar boven gaan, allemaal bekaf met dezelfde vraag aan ons: 'is it worth it?'. Ja!! Ik kan niets anders doen dan de hele tijd lachen, ik vind het zo vet!

Om14.15u zijn we dan weer beneden, 7flinke valpartijen verder. We nemen de busterug richting Kota Kinabalu en sprekenmensen die het niet gehaald hebben (te vermoeid, hoogteziekten) of het niet leukhebben gevonden. Wij zitten duidelijk op een ander level en raken tegen elkaar niet uitgepraat over hoefantastisch het was en kijken steeds de foto's weer terug.Eenmaal in KK weer inchecken in het hostel, douchen en dan is het echt tijd voor Mac Donalds want een beetje vet kunnen we wel gebruiken, ik zeker,3 vanmijn 4broeken zakken inmiddels af. Joseph is trots op ons en we gaan onze overwinning vieren met een biertje. Om22u zijn we weer terug in het hostel, met als plan om te gaan slapen. Maarals ik in bed lig, kan ik echt echt echt niet slapen, hoe moe en uitgeput mijn lichaam ook is. Ik zit nog zo vol van t hele gebeuren. Nog maar een filmpje kijken dan met zijn allen en dan ga ik om 00.30u echt slapen. Zucht. Wat een ervaring!

Zo. Dat wilde ik even kwijt.
Zie de foto's voor een impressie, alhoewel het natuurlijk niet het gevoelweer kan geven. Maar een van deze plaatjes gaat natuurlijk uitvergroot aan de muur, dat lijkt me duidelijk!

Laat de volgende berg maar komen!

Anne